
به گزارش ایتنا با این حال کارشناسان میگویند عمر این ویروسهای اینترنتی بسیار کوتاه شده است. در واقع بسیاری از بدافزارها 24 ساعت پس از تولید، محو و نابود میشوند.
آیا این موضوع را باید به فال نیک گرفت؟ به عبارت دیگر عمر یک روزه ویروسهای اینترنتی، وبگردی امنتری برای کاربران رقم میزند؟
پاسخ کارشناسان این است: الزاماً خیر.
واقعیتی است که هرچند چرخه حیات بدافزارها کوتاه شده است ولی افزایش تعداد آنها، از فعالیت شبانهروزی هکرها حکایت دارد.
ضمن اینکه این طول عمر اندک، ترفند هکرها برای دوری از شناسایی شدن برآورد میشود.
شرکت امنیتی پاندا با انتشار گزارشی اعلام کرد در حال حاضر روزانه 63 هزار تهدید امنیتی شناسایی و ثبت میشود که این رقم در مقایسه با 55 هزار مورد در سال گذشته، 14 درصد رشد نشان میدهد.
بر اساس این گزارش در ده ماه اول سال جاری میلادی، بیش از 20 میلیون ویروس اینترنتی جدید شناسایی شده است که با توجه به نزدیک شدن ایام خریدهای اینترنتی به مناسب تعطیلات پایان سال، احتمال میرود این تعداد با جهش بزرگی روبرو شود.
اقبال کاربران به استفاده از اینترنت و رواج معاملات آنلاین، مشوق هکرها به گسترش فعالیتهای بزهکارانه است.
حذف صدای خواننده از یک قطعهی موسیقی
نرمافزار Mixcraft ۲.۰ - که میتوانید آن را از روی بَرعکس ۹۵ نصب کنید- یک استودی ضبطِ صدای پیشرفته و کاملاً مجهز است که با داشتن تمام امکانات و جلوههای صوتی، از شما یک میکسکنندهی حرفهای میسازد. این نرمافزار یک قوهی محرکهی صوتی ۳۲بیتی عالی دارد که میتواند فایلهای صوتی از نوع WAV،MP۳ ،OGG ، و WMA را پشتیبانی کرده و به این ترتیب شما را قادر میسازد با ترکیب چند قطعهی موسیقی با یکدیگر، یک قطعهی جدید خلق کرده و آن را به صورت یک سیدی درآورید و یا در اینترنت منتشر نمایید. حقیقت حیرت انگیزی که در مورد استودیوهای ضبط خانگی امروزی وجود دارد آن است که شما فقط به یک کامپیوتر و یک نرمافزار ضبط چند کاناله مانند همین نرمافزار احتیاج دارید تا موسیقیهای خارقالعادهی خود را خلق نمایید.
طرز کار با این نرمافزار، سادهتر از آن است که تصور میکنید. مزیت اصلی این نرمافزار، تعداد بینهایت کانالهای آن است که به ظرفیت کلّی کامپیوترتان بستگی دارد. شما میتوانید در هر کانال (یا شیار) یک قطعهی موسیقی را قرار داده و پس از اعمال تغییرات و ویرایشهای لازم، همهی آنها را با هم ترکیب نموده و به صورت یک قطعهی واحد درآورید. کارهایی که میتوانید با این نرمافزار انجام دهید، آنقدر متنوع و متعدد هستند که اگر بخواهیم در مورد هر کدام از آنها به بحث بپردازیم ، به صد من کاغذ نیاز خواهیم داشت.
بنابراین ، صرفاً برای آنکه اوضاع دستتان بیاید، تنها به یکی از قابلیتهای این نرمافزار که حذف صدای خواننده از یک قطعهی موسیقی آوازی است، خواهیم پرداخت. حذف صدای خواننده یکی از رشتههای تجربی علوم است که نمیتوان صد در صد به طور کامل به آن دست پیدا کرد. منتها در مورد اکثر ترانههای موسیقی و جدیدترین فنآوری این رشته، این امکان فراهم آمده است که تا حدود زیادی به حذف صدای خواننده از یک قطعهی موسیقی نایل گردید. برای این منظور، نیاز به یک مدول الحاقی به نام ExtraBoy وجود دارد که آن را نیز میتوانید از روی بَرعکسِ ۹۵ در دلِ نرمافزار مادر نصب نمایید.
این مدول، یک وسیلهی عالی برای حذف صدای خواننده است که کارش را با کیفیت بسیار بالایی انجام میدهد. این مدولالحاقی را نصب کرده و نرمافزار MixCraft را مجدداً به اجرا درآورید. اکنون یک قطعهی آوازی را بار گذاری کرده و آن را در نقطهی زمانی ۰ از شیار ۱ قرار دهید. سپس، شستی Fx در شیار ۱ را فشار دهید تا پنجرهی جلوههای صوتی شیار را طبق شکل مقابل ببینید. روی Select New Effect To Add از فهرستِ افتان کلیک کرده و از بخش VST FX روی Extra Boy کلیک کنید: در این جا از فهرست افتادن Presects، گزینهی FULL Spectrum (HR) را انتخاب نمایید. این تنظیم، از دقت بسیار زیادی برخوردار بوده و نتایج بهتری را برایتان تأمین میسازد.
و بالاخره، شستی Play را فشار دهید تا آهنگ موسیقی را در حالی که صدای خوانندهاش کاهش پیدا کرده است، بشنوید. این تجربه همیشه از دقت ۱۰۰ درصد برخوردار نمیشود، و بستگی به آهنگ وخوانندهاش دارد، اما گاهی اوقات نتیجهی آن بسیار خوب از کار در میآید. با پیچها و تنظیماتی که در ExtraBoy وجود دارد، دست به تجربههای مختلف بزنید و سعی کنید تنظیمات دیگر را نیز امتحان کرده و نتایج هرکدام از آنها را با هم بررسی کنید تا ببینید کدام یک، جواب بهتری میدهد. درهر حال، برای وارد کردنِ شما به رشتهی استودیوی صدا، همین قدر باید کافی باشد. خوش بگذرد!
ماهنامه کامپیوتر
حتما تا کنون با عناوینی همچون FAT۱۶ و FAT۳۲ آشنا هستید . این دو از سیستم های فایلی مایکروسافت هستند که در حال حاضر با توجه به گسترش زمینه های مختلف سیستم های کامپیوتری ناکارآمد و غیر قابل اطمینان هستند . یکی از مهمترین مشکلات امنیتی در سیستم FAT۱۶ وFAT۳۲ عدم توانایی در تعریف سطوح مجوز دسترسی به فایل ها و یا پوشه ها می باشد . که این امر می تواند به عنوان یکی از دلایل ناکارآمدی و قابل اطمینان نبودن این سیستم ها در سطوح شبکه باشد . بر این اساس مایکروسافت سیستم فایلی جدیدی تحت عنوان NTFS را ایجاد نمود که از یک ساختار ۶۴ بیتی پشتیبانی می کند و از این رو کاربران می توانند فایل هایی ایجاد کنند که طول نام آنها تا ۲۵۶ کارکتر باشد .
چهار مجوز استاندارد در سیستم NTFS برای فایل ها و پوشه ها وجود دارند:
۱- No Access: با انتخاب این گزینه کاربران هیچگونه مجوزی برای خواندن ، نوشتن و ... فایل یا پوشه مربوطه نواهند داشت .
۲- Read : با توجه به آنکه خواندن یک فایل شامل اجرای آن نیز می باشد ،از این رو کاربری که این سطوح از دسترسی را داشته باشد می تواند فایل را اجرا کرده و آن را بخواند .
۳- Change : این سطح دسترسی و مجوز ، کاربر را قادر می کند تا فایل را خوانده و در صورت لزوم تغییرات خود را در آن انجام دهد یا حنی فایل را حذف کند .
۴- Full Control : با فعال بودن این گزینه کاربران دارای مجوز می توانند فایل را خواند ، تغییرات مورد نیاز را درآن ایجاد کرده و یا حذف کنند . در واقع تمام امکانات و اختیاراتی که کاربر در حالتChange دارد در این قسمت نیز وجود دارد و فرق این دو سطح مجوز در آن است که با داشتن مجوز Full Controll ، کاربر می تواند حتی برای سایر کاربران سیستم دسترسی تعریف کند و یا دسترسی کاربر دیگر را از آن پوشه و یا فایل حذف کند . از لحاظ امنیتی بهتر است حتی الامکان از این مجوز استفاده نکنید ، زیرا داشتن مجوز Change بالاترین سطح دسترسی را به کاربران می دهد مگر آنکه واقعا بخواهید کاربری امکان تعریف یا حذف مجوز برای سایرین را داشته باشد . البته مجوزه های دیگری نیز چون Read Only ، No Execute، Execute Only ، Write Only و ... نیز قابل تعریف می باشند .
● تعیین مجوز برای منابع اشتراکی شبکه مجوزهای بررسی شده در فوق در واقع برای تعیین سطح دسترسی کاربرانی است که از یک سیستم بطور مشترک استفاده می کنند . اما ممکن است سیستم شما در بین چندین سیستم دیگر و در یک شبکه قرار گرفته باشد و شما بخواهید با تعیین سطح دسترسی های مشخص امکان دسترسی به یک یا چند کاربر بدهید . پس از تعریف منابع اشتارکی در سیستم تان که می تواند فایل ها ، پوشه ها ، درایو ها ، چاپگر ، اسکنر و ... باشد ، کاربران دارای مجوز می توانند به این منابع دسترسی داشته باشند .
با توجه به آنچه گذشت می توان سطوح دسترسی کاربران در سطح شبکه را نیز به شکل زیر تعریف کرد :
۱- No Access: نازلترین سطح دسترسی (دسترسی وجود ندارد) ۲- Read : اجرا و خواندن ۳- Change : اجرا ، خواندن و اعمال تغییرات ۴- Full Control : اجرا ، خواندن ، نوشتن و اعمال تغییرات ، تغییر در سطح مجوز ها با توجه به این توانایی ها شما می توانید برای یک فایل و یا پوشه در هر دو وضعیت سیستم محلی و شبکه ، مجوزلازم را به کاربران بدهید . مثلا با تعیین مجوز Change برای یک فایل در سیستم محلی ، به کاربرانی که در پشت سیستم شما می نشینند امکان اعمال تغییرات را در فایل بدهید و با تعیین مجوز Read در سطح شبکه تنها امکان خواندن را به کاربرانی که از شبکه استفاده می کنند بدهید .
البته در صورت جابجایی این سطوح ، یعنی تعیین مجوز Change, در سطح شبکه و Read در سطح سیستم محلی ، تنها مجوزRead که حداقل سطح دسترسی بین این دو است به کاربران داده می شود و کاربران شبکه نیز تنها می توانند فایل را خوانده و اجرا کنند .
LCD چیست ؟
انواع مختلفی از مواد شناخته شده اند که در دمای معمولی چنین خصوصیاتی دارند. اما دسته ای از آنهاهستند که به جریان الکتریسیته هم حساس هستند و مولکولهای آن متناسب با جریان برق ورودی می چرخند و تغییر زاویه می دهند . این خصوصیت عجیب اثر جالبی هم دارد. وقتی نور از درون یک کریستال مایع این چنین عبور کند، پلاریزاسیون یا قطبش آن هم جهت با مولکولهای کریستال می شود . از همین خاصیت برای LCD ها استفاده شد. با این توضیح که چون کریستالهای مایع شفاف و هادی الکتریسیته هستند ، به راحتی می توان آنها را در جریان الکتریسیته قرار داد و نور را از آن عبور داد. برای این کار به جز کریستال مایع به 2 تکه از این شیشه پلاروید یا قطبشگر هم نیاز است. احتمالاً این شیشه ها را دیده اید. اگر دو تکه از این شیشه ها را روی هم قرار دهید. نور به راحتی از آن عبور می کند . اما وقتی یکی از آنها را 90 درجه نسبت به دیگری بچرخانید ، دیگر نور رد نمی شود . این اتفاق به این دلیل روی می دهد که هر شیشه نو را فقط در جهت خاص محور خود عبور می دهد . اگر دو شیشه هم محور باشند نور به راحتی عبور می کند اما اگر محورها با هم زاویه 90 درجه داشته باشند نور رد نخواهد شد .
برای ساخت LCD دو شیشه پلاروید را با 90 درجه اختلاف نسبت به یکدیگر قرار می دهند و یک کریستال مایع بین آنها می گذارند . وقتی کریستال به جریان برق وصل نباشد؛ نور از قطبشگر اول می گذرد و وارد کریستال مایع می شود جهتش 90 درجه تغییر کرده و به همین دلیل از قطبشگر دوم هم عبور کرده و به چشم می رسد. اما وقتی که جریان به کریستال وصل باشد ،نور دیگر چرخشی نخواهد داشت و نمی تواند از کریستال دوم عبور کند . ساختن یک LCD همان طور که در بالا توضیح داده شد، بسیار ساده تر از آن است که به نظر می آید . فقط به یک ساندویچ شیشه و کریستال نیاز داریم. اما همین ساندویچ ساده 80 سال پس از کشف کریستالهای مایع ساخته شد. کریستال مایع را یک گیاه شناس اتریشی در سال 1888 برای اولین بار در حین ذوب جامدی از مشتقات آلی کشف کرد . اما اولین LCD را یک کارخانه آمریکایی در سال 1968 ساخت . تکنولوژی ساخت LCD هر روز متکامل تر شده و جای بیشتری در صنایع امروز به خود اختصاص می دهد . البته هنوز هم تحقیقات برای ساخت نمونه های بهتر و کاراتر این وسیله ادامه دارد.